ജനക ഉവാച
കഥം ജ്ഞാനമവാപ്നോതി
കഥം മുക്തിര്‍ ഭവിഷ്യതി
വൈരാഗ്യം ച കഥം പ്രാപ്തം
ഏതദ് ബ്രൂഹി മമ പ്രഭോ (1)
ജനകന്‍ പറഞ്ഞു
ജ്ഞാനമെങ്ങിനെ കിട്ടീടും
മുക്തിയെങ്ങിനെ വന്നിടും
വൈരാഗ്യപ്രാപ്തിയും ചൊല്ലൂ
നേടുമെങ്ങിനെയെന്‍ പ്രഭോ (1)
അഷ്ടാവക്ര ഉവാച
മുക്തിമിച്ഛസി ചേത്തത
വിഷയാന്‍ വിഷവത്ത്യജ
ക്ഷമയാര്‍ജ്ജദയാതോഷ-
സത്യം പീയൂഷവത് ഭജ (2)
അഷ്ടാവക്രന്‍ പറഞ്ഞു
മുക്തിമിച്ഛസി ചേത്തത
വിഷയാന്‍ വിഷവത്ത്യജ
ക്ഷമാര്‍ജ്ജവദയാതോഷ-
സത്യം പീയൂഷവത് ഭജ (2)
അഷ്ടാവക്രന്‍ പറഞ്ഞു
മുക്തിയാശിക്കില്‍ വിട്ടീടു
വിഷയം വിഷമെന്നപോല്‍
ക്ഷമാര്‍ജ്ജവദയാതോഷ-
സത്യം ഭജിക്കമൃതുപോല്‍ (2)
മുക്തിയാശിക്കില്‍ വിട്ടീടു
വിഷയം വിഷമെന്നപോല്‍
അമൃതായ് സ്വീകരിച്ചീടൂ
ക്ഷമയാര്‍ജ്ജവമെന്നിഹ (2)
ദയ വേണമതൊപ്പം നീ
യാനന്ദത്തോടിരിക്കണം
സത്യവും സ്വീകരിക്കേണം
പുത്രാ മുക്തിക്കറിഞ്ഞിടൂ (2)
ന പൃഥ്വീ ന ജലം നാഗ്നിര്‍
ന വായുര്‍ ദ്യൌ ന വാ ഭവാന്‍
ഏഷാം സാക്ഷിണമാത്മാനം
ചിദ്രൂപം വിദ്ധി മുക്തയേ (3)
ഭൂവല്ലാ, വെള്ളമല്ലാ നീ
തീയല്ലാ വായുവല്ലെടോ
ആകാശമല്ലിതിന്‍ സാക്ഷി-
യാത്മാ, ചിദ്രൂപമോര്‍ക്കെടോ (3)
നീ പഞ്ചഭൂതങ്ങളല്ലാ; മുക്തിനേടുവാനായി നീ അവയ്ക്കെല്ലാം സാക്ഷിയായി നില്ക്കുന്ന ആത്മാവിനെ അറിയൂ
യദി ദേഹം പൃഥക് കൃത്യ
ചിതി വിശ്രാമ്യ തിഷ്ഠസി
അധുനൈവ സുഖീ ശന്തോ
ബന്ധമുക്തോ ഭവിഷ്യസി (4)
ദേഹമല്ലത്രെ താനെന്ന
ബോധത്തില്‍ നില്ക്കുമെങ്കിലോ
ഉടനേ വന്നിടും സൌഖ്യം
ശാന്തിയും മുക്തനായിടും (4)
ന ത്വം വിപ്രാദികോ വര്‍ണ്ണോ
നാശ്രമീ നാƒക്ഷഗോചരഃ
അസംഗോസി നിരാകാരോ
വിശ്വസാക്ഷി സുഖീ ഭവ (5)
വിപ്രാദിയല്ലാശ്രമത്തില്‍
നാലുമല്ലയദൃശ്യനാം
രൂപമറ്റോനസംഗന്‍ താന്‍
സാക്ഷി നീ വാഴ്ക സൌഖമായ് (5)
വിപ്രാദി ജാതിയല്ലാ നീ
ബ്രഹ്മചാര്യാദിയല്ലെടോ
രൂപമില്ല നിനക്കേതും
കണ്ണാല്‍ കാണുന്നതല്ലാ നീ (5)
സംഗമില്ല നിനക്കെന്നും
ലോകത്തിന്‍ സാക്ഷിയാണു നീ
സത്യമേവമറിഞ്ഞീടു
സുഖമായ് വാഴ്ക നിത്യവും (5)
ധര്‍മ്മാധര്‍മ്മൌ സുഖം ദുഃഖം
മനസാനി ന തേ വിഭോ
ന കര്‍ ത്താസി ന ഭോക്താസി
മുക്ത ഏവാസി സര്‍വ്വദാ (6)
ധര്‍മ്മാധര്‍മ്മം സുഖം ദുഃഖം
നിനക്കില്ല, മനസ്സിനാം
കര്‍ത്താവല്ല നീ ഭോക്താവും
മുക്തന്‍ നീയെപ്പൊഴും വിഭോ (6)
എകോ ദ്രഷ്ടാസി സര്‍വ്വസ്യ
മുക്തപ്രായോƒസി സര്‍വ്വദാ
അയമേവ ഹി തേ ബന്ധോ
ദ്രഷ്ടാരം പശ്യതീതരം (7)
എല്ലാം കാണുന്നവന്നേകന്‍
മുക്തനാണവനെപ്പൊഴും
വേറെയാണവനെന്നായി
കാണ്മതാം ബന്ധകാരണം (7)
അഹം കര്‍ത്തേത്ത്യഹംമാന-
മഹാകൃഷ്ണാഹിദംശിതഃ
നാഹം കര്‍ത്തേതി വിശ്വാസാ-
മൃതം പീത്വാ സുഖീ ഭവ (8)
താന്‍ കര്‍ത്താവെന്നഹങ്കാര
കൃഷ്ണസര്‍പ്പം കടിച്ച നീ
ചെയ് വോനല്ലെന്നവിശ്വസാ-
മൃതത്താല്‍ സുഖമാവുക (8)
ഏകോവിശുദ്ധബോധോƒഹം
ഇതി നിശ്ചയവഹ്നിനാ
പ്രജ്വാല്യാജ്ഞാനഗഹനം
വീതശോകഃ സുഖീ ഭവ (9)
വിശുദ്ധബോധമാമേകന്‍
താനെന്നുറച്ച തീയിനാല്‍
എരിക്ക തിങ്ങുമജ്ഞാനം
ദുഃഖം വിട്ടു സുഖം വരാന്‍ (9)
സാക്ഷിയാത്മാവു, മുക്തനും
അസം ഗന്‍ നിസ്പൃഹന്‍ ശാന്തന്‍
സംസാരിയെന്നതോ ഭ്രമം (12)
ലറുത്തു സുഖമാവുക (14)
നിസ്സംഗോ നിഷ്ക്രിയോƒസിത്വം
സ്വപ്രകാശോ നിരഞ്ജനഃ
അയമേവ ഹി തേ ബന്ധഃ
സമാധിമനുതിഷ്ഠതി (15)
നിസ്സംഗന്‍ നിഷ്ക്രിയന്‍ താനേ
പ്രകാശിപ്പോന്‍ നിരഞ്ജനന്‍
സമാധി തിരയുന്നെന്നാ-
യുള്ളതേ ബന്ധകാരണം (15)
ത്വയാ വ്യാപ്തമിദം വിശ്വം
ത്വയി പ്രോതം യഥാര്‍ഥത
ശുദ്ധബുദ്ധസ്വരൂപസ്ത്വം
മാ ഗമഃ ക്ഷുദ്രചിത്തതാം (16)
നിന്നാല്‍ വ്യാപിച്ചതീവിശ്വം
നിന്നില്‍ കോര്‍ ത്തിതു, സത്യമാം
ശുദ്ധബോധസ്വരൂപന്‍ നീ
ക്ഷുദ്രനെന്നു നിനക്കൊലാ (16)
നിര്‍ഭരഃ ശീതളാശയഃ
അഗാധബുദ്ധിരക്ഷുബ്ധോ
ഭവ ചിന്മാത്രവാസനഃ (17)
തികഞ്ഞോന്‍ ശാന്തനായവന്‍
അഗാധബോധമായ് ചിത്താ-
യക്ഷുബ്ധന്‍ നീ വസിക്കെടോ (17)
നിരാകാരം തു നിശ്ചലം
ഏതത് തത്ത്വോപദേശേന
ന പുനര്‍ഭവസംഭവഃ (18)
യല്ലാതുള്ളതു നിത്യവും
ഏവം തത്വമറിഞ്ഞെന്നാല്‍
പുനര്‍ജന്മം ഭവിച്ചിടാ (18)
യല്ലാതുള്ളതു നിശ്ചലം
ഈ തത്വമുപദേശിച്ചാല്‍
പുനര്‍ജന്മം ഭവിച്ചിടാ (18)
രൂപേƒന്തഃ പരിതസ്തു സഃ
തഥൈവാƒസ്മിന്‍ ശരീരേƒന്തഃ
പരിതഃ പരമേശ്വരഃ (19)
രൂപത്തില്‍ ചുറ്റുമെങ്ങിനെ
കണ്ണാടി കാണുമേവം താന്‍
ശരീരേ പരമേശ്വരന്‍ (19)
ബഹിരന്തര്യഥാ ഘടേ
നിത്യം നിരന്തരം ബ്രഹ്മ
സര്‍വ്വഭൂതഗണേ തഥാ (20)
കാണാമാകാശമെന്നപോല്‍
സര്‍വ്വവസ്തുവിലും ബ്രഹ്മം
മാറ്റമറ്റുണ്ടു നിത്യവും (20)
Whispering along! 