കാരുണ്യം

തൊട്ടു തലോടുന്ന കാറ്റു ചില നേരം

തട്ടിക്കൊഴിക്കുന്നു കഷ്ടമാപൂവിനെ!

പെറ്റു വളര്‍ത്തുമീഭൂമിയൊരുനാളില്‍
ചുട്ടെരിച്ചീടും ചിതയൊരുക്കീടുന്നു!

വിശ്വസിച്ചീടുവാനില്ലയിങ്ങൊന്നുമേ

യാശ്വാസമേകുന്നസ്നേഹമതെന്നിയേ

ദൃശ്യമാമീലോകം കാട്ടിത്തരുന്നതാം

ദൃക്കാകും കാരുണ്യമെന്നതൊന്നെന്നിയേ

താണ്ഡവം

മോഹങ്ങളെല്ലാമെരിഞ്ഞടങ്ങുന്നൊരീ
മാനസമാകും ശ്മശാനഭൂവില്‍
താണ്ഡവമാടുക സാട്ടഹാസം കാളീ
കണ്ടിരിക്കുന്നോരു ഭ്രാന്തനീ ഞാന്‍

കത്തിയമരുന്ന മോഹത്തിന്‍ ചാമ്പലില്‍
നര്‍ത്തനമാടുക കാളികേ നീ
സത്യപ്രകാശത്തിന്‍ തീജ്വാലയായ് ചിത്തിന്‍
സത്തായിട്ടെങ്ങും നിറഞ്ഞു നില്ക്ക

തീഗോളം

മണ്ണിന്റെ നോവുകണ്ടുള്ളം തകര്‍ന്നോരാ
വിണ്ണിന്റെ കണ്ണീര്‍ കണികയാണോ
കണ്ണില്‍ തെളിഞ്ഞിരുള്‍ മൂടുന്ന മാനത്തു
ദെണ്ണമാതീഗോളമായതാണോ