ധ്യാനം

മറച്ചെന്റെകണ്ണെന്നുമെന്നിട്ടതില്‍ നീ
മറഞ്ഞൂ ഹരേ ഞാനറിഞ്ഞില്ല സത്യം
നിറഞ്ഞോരു ശോകം നിറച്ചെന്റെ കണ്ണില്‍
കുറേ കണ്ണുനീര്‍ ഞാന്‍ മറന്നല്ലോ നിന്നേ

കുറച്ചൊക്കെയെന്തോ ജപിച്ചെങ്കിലും ഞാന്‍
മറന്നൂ പലപ്പോഴുമെന്നെത്തുണയ്‌ക്കാന്‍
മറയ്‌ക്കുള്ളിലായ് നിന്നൊരാശ്വാസമേകാന്‍
പറഞ്ഞൊന്നുമേ ഞാനറിഞ്ഞില്ല കഷ്ടം

അറിഞ്ഞിന്നു നീയെന്റെ മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞൂ
പറഞ്ഞീടുവാന്‍ സത്യമേവം കൃപാലോ
അറിഞ്ഞെന്തു ഞാന്‍ നിന്റെ ലീലാവിലാസം
കുറച്ചൊക്കെ കുത്തിക്കുറിക്കുന്നിതേപോല്‍

പറഞ്ഞീടണം നന്ദിയെന്നാലതൊന്നും
കുറേ വാക്കു ചൊല്ലീടിലും തീരുകില്ലാ
കുറിക്കുന്നതെല്ലാം വിഭോ നിന്‍ പദബ്ജേ
വരും പുഷ്പമായെങ്കിലോ ഞാന്‍ കൃതാര്‍ത്ഥന്‍

പ്രചോദനം: ശ്രീമദ് ഭാഗവത സംഗ്രഹം (ഉണ്ണികൃഷണൻ വാരിയർ)

ഭുജംഗപ്രയാതം

തുടക്കത്തിലേ കണ്ണുനീരത്രെ ജീവ-

നൊടുങ്ങുന്നനേരത്തുമുണ്ടാവതൊന്നേ

ഇടയ്‌ക്കുള്ള നേരത്തു തിങ്ങുന്ന കണ്ണീര്‍

തുടയ്‌ക്കാനൊരുങ്ങുന്നു ഹാ വ്യര്‍ത്ഥമീ ഞാന്‍

 

നടുക്കുന്നവേഗത്തിലോടുന്ന ലോകം

മിടിക്കുന്ന ഹൃത്തെന്തറിഞ്ഞീടുവാനായ്

കടും ചോര ചിന്താനൊരുങ്ങും മനുഷ്യന്‍

പിടഞ്ഞേയൊടുങ്ങൂ വഴക്കെന്തിനായി

 

തുടക്കത്തിലെന്തെന്നറിഞ്ഞില്ല നീ നി-

ന്നൊടുക്കം നിനച്ചേ ഭയന്നിങ്ങു നില്പൂ

നടുങ്ങുന്നതെന്തേ നിനക്കായപോലെ

യിടക്കുള്ള കാലത്തു വാഴൂ യഥേഷ്ടം

 

ഒടുക്കാനണഞ്ഞോരുശക്തിയ്‌ക്കുനേരേ-

യടുത്തെത്തിയോതൂ ഭയപ്പാടു വേണ്ടാ

ഒടുക്കാന്‍ നിനക്കാവുകില്ലെന്റെ ജീവന്‍

പിടഞ്ഞോട്ടെ ദേഹം ജഡം മാത്രമല്ലേ

 

എടുക്കാന്‍ നിനക്കാവുകില്ലെന്നിലെന്നും

മിടിക്കുന്നതാം ജീവനില്ലത്രെ മൃത്യു

നടുക്കുന്നതാം നിന്റെ രൂപത്തിനുള്ളില്‍

മിടിക്കുന്നതും വേറെയല്ലെന്‍ സുഹൃത്തേ

 

എടുത്തോളു ദേഹം മുറിച്ചോളു കണ്ഠം

കുടിച്ചോളു രക്തം യഥേഷ്ടം നിനക്കുള്‍

മിടിക്കുന്ന ജീവന്നതാശ്വാസമെന്നാല്‍

കടും ചോര ചിന്താന്‍ മടിക്കേണ്ടതുണ്ടോ