ആയാസപ്പെട്ടു കഷ്ടം പലതരദുരിതം
വന്നു ചേര്ന്നപ്പൊഴെല്ലാം
കായത്തിന് ബന്ധനത്തില് പലകുറി മിഴിനീര്
തൂകി നിന് നാമമോതി
നീയല്ലാതാരറിഞ്ഞൂ കരളിലെയെരിയും
നോവകറ്റീടുവാനായ്
നീയെത്തുന്നെന്നറിഞ്ഞിട്ടുയിരുടനുടലും
വിട്ടു നിന്നോടു ചേര്ന്നു
നീയാണീലോകമെല്ലാമണുവിനുമകമേ
മേവിടും നിന്നിലെത്താന്
കായം വിട്ടെത്തിടുന്നോരുയിരിനൊരഭയം
നിന് പദാബ്ജത്തിലല്ലോ
തോയം പോലെത്ര കണ്ണീരൊഴുകി മമ വിഭോ
നിന് പദം പൂകിടാനായ്
പോയെല്ലാം വിട്ടു പിന്നീട, രുളുക സദയം
മുക്തി, പൂര്ണ്ണത്രയീശാ!