ധ്യാനം 

Posted: June 24, 2015 in സ്രഗ്ദ്ധര

ആയാസപ്പെട്ടു കഷ്ടം പലതരദുരിതം
വന്നു ചേര്‍ന്നപ്പൊഴെല്ലാം
കായത്തിന്‍ ബന്ധനത്തില്‍ പലകുറി മിഴിനീര്‍
തൂകി നിന്‍ നാമമോതി
നീയല്ലാതാരറിഞ്ഞൂ കരളിലെയെരിയും
നോവകറ്റീടുവാനായ്
നീയെത്തുന്നെന്നറിഞ്ഞിട്ടുയിരുടനുടലും
വിട്ടു നിന്നോടു ചേര്‍ന്നു

നീയാണീലോകമെല്ലാമണുവിനുമകമേ 
മേവിടും നിന്നിലെത്താന്‍
കായം വിട്ടെത്തിടുന്നോരുയിരിനൊരഭയം 
നിന്‍ പദാബ്ജത്തിലല്ലോ
തോയം പോലെത്ര കണ്ണീരൊഴുകി മമ വിഭോ 
നിന്‍ പദം പൂകിടാനായ്
പോയെല്ലാം വിട്ടു പിന്നീട, രുളുക സദയം 
മുക്തി, പൂര്‍ണ്ണത്രയീശാ!

Leave a comment