ധ്യാനം

സിദ്ധിദേ! മനസി നീ മരുവീടൂ
ബുദ്ധിയായ് കരുണയായറിവായും
സിദ്ധിയേകുവതാം നവദുര്‍ഗ്ഗേ
ഹൃത്തടത്തിലൊളിയായമരേണേ

ധ്യാനം

വ്യക്തമായകമനസ്സറിയുന്നൂ
സത്യമായ് ഭഗവന്‍ തവ രൂപം
നിത്യവും തൊഴുവതിന്നരുളീടൂ
ഭക്തി ശാന്തിയതു താനരുളുന്നൂ

ധ്യാനം

പാലാഴി വിട്ടു ഭുവി ജീവനുനിത്യമേറും
മാലൊട്ടു മാറ്റുവതിനായ് മരുതാലയത്തില്‍
നീലാഭമാകുമൊളിയായയമരുന്നു ഭക്തര്‍ –
ക്കാലമ്പമെന്നുമവനാണവനേ നമിപ്പൂ

ധ്യാനം

ശ്രീകര! നീ താനരുളുവതെന്നും
ശ്രീ, കരതാരാല്‍ മമ ഹൃദയത്തേ
വേഗമെടുത്തീടുക ഭഗവാനേ
ലോകമിതേകും ഭയമകലാനായ്

(കുസുമവിചിത്ര)