ധ്യാനം

എന്നെന്നുമേയകമെയുള്ളവനാകിലും ഞാ-
നെന്തേ ഭവാനെയറിയാതെ കഴിഞ്ഞിടുന്നൂ
നിന്നെസ്മരിച്ചു കഴിയാന്‍ കഴിയായ്കിലെല്ലാം
നിന്‍ രൂപമായറിയുവാന്‍ കഴിവേകിടേണേ

ധ്യാനം

ചിത്തേ നിനയ്ക്കുമളവില്‍ തുണയേകുവാനാ-
യെത്തുന്നതാം കരുണയല്ലെ ഗണേശനെന്നും
ഹൃത്താരിലായ് തെളിവതാട്ടെയവിഘ്ന, മുള്ളില്‍
നിത്യേന ശാന്തി പകരാന്‍ കനിവായ് വരട്ടെ

ധ്യാനം

ശങ്കരനൊടൊത്തുമരുവീടുവതിനായ് താന്‍
ശങ്കരികൊതിച്ചുപല നാള്‍ തപമിരുന്നൂ
പങ്കമിവനുള്ളിലുളവാകിലതുമാറാന്‍
നിന്‍ കരുണ വേണമതിനായ് തൊഴുതിടുന്നേന്‍

അശുദ്ധം

എന്താണശുദ്ധമുടലോ, മനമോ, പ്രഭോവി-
ങ്ങെന്താകിലെന്തു ഭഗവന്‍! കലരും ഭവാനില്‍
എന്നാകി, ലെന്തു കുറവുണ്ടുതിലൊക്കെ, യുണ്ടായ്
വന്നാലതും കരുണയായറിയേണ്ടതല്ലേ?

എന്നാലുമുണ്ടുകുറവെന്നു വരുന്ന പക്ഷം
തന്നീടണേ കരുണ സൂര്യനണഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
വന്നെത്തിടും കിരണമെന്നതു പോലെ ദോഷം
പിന്നെന്തു കാണുമിതിലൊക്കെ നമിച്ചിടുന്നേന്‍

ഭക്തി

ഉണ്ടാകാം പണവും പ്രശസ്തി കഴിവെ-
ന്നായാലുമുള്‍ത്താരിലാ-
യുണ്ടാകേണ്ടതു ഭക്തിയത്രെ, യതിനാല്‍
കാണുന്നതായൊക്കെയും
കണ്ടീടാം കൃപയായഹന്തയകലും 
താനേ മനം ശാന്തമാ-
യുണ്ടാകും വിനയം മനസ്സി, ലകമേ
സത്യം പ്രകാശിച്ചിടും

അത്തം

എത്തിടാന്‍ കഴികയില്ല, ദൂരെയാ-
ണത്രെ നാ, ടവിടെ നിന്നുമീവിധം
ചിത്രമെത്തുമളവെന്റെയുള്ളിലായ്
ചിത്ര, മേറെയണയുന്നുമോദവും

വിനായകചതുര്‍ത്ഥി

ഇന്നു ഗണനായകനു ജന്മദിനമായീ-
ടുന്നു, വതുകൊണ്ടു പലഹാരമവനേകാന്‍
എന്തു കരുതേണ, മകമേ മധുരമേറീ-
ടുന്ന പടി മോദകമൊരുക്കിടുകയാകാം

അന്നമയമായ് പുറമെ കാണുവതിനുള്ളില്‍
തന്നെയൊരു പൂര്‍ണ്ണ, മതിനത്രെ രുചിയേറും
എന്നൊരു പടിയ്ക്കുടല, കത്തു ഭഗവാനും
നിന്നിടുവതത്രെ, യിതുമോദകനിവേദ്യം

ധ്യാനം

ഒരു നാമമുറച്ച നാവിലേ
വരുവത്രേ ഗുരുഭക്തിയൊക്കെയാ
പൊരുളായറിയുന്ന നേരമാ
കരുണയ്ക്കില്ലളവെന്നു കണ്ടിടാം

ഒരു നാമമൊരിക്കലോതിയാല്‍
വരുമത്രേയൊരുനാളജാമിളന്‍
ഉരുവിട്ടു മകന്റെ പേരുടന്‍
കരുണാര്‍ദ്രം ഹരിദാസരെത്തി പോല്‍

അത്തം

അത്തദിനമായി, ചമയത്തൊടകതാരി-
ലെത്തിടുവതുണ്ടുടനെയോര്‍മ്മകളനേകം
ഹൃത്തടമിതില്‍ ത്തെളിവതുണ്ടു മമനാടിന്‍
ചിത്രമൊരു പൂക്കളമൊരുക്കുമഴകോടെ

ചിത്രമിതു കാണുമളവെന്റെയകതാരില്‍
ചിത്രമണയുന്നു ഗതകാലമിതിലെങ്ങോ
തത്തിടുകയോ ശലഭമായി മമ ചിത്തം
നൃത്തമതു കാണുവതുമിന്നു സുഖദം മേ

ധ്യാനം

ആനന്ദമാണു ഭഗവന്‍ തവ രൂപമെന്നായ്
താനത്രെ ചൊല്വു മമ മാനസതാരിലെന്നാല്‍
ഞാനെന്തു കൊണ്ടറിവതില്ല മനസ്സിലുണ്ട-
ജ്ഞാനം മറയ്ക്കുമതു നിന്‍ കൃപയെന്നതാണോ